Прыемна вiтаць фарумчанку, неабыякавую да лiтаратуры...
з Барадулiна:
Ты - мой трывожны успамiн
Шчымiш i не даеш спакою,
Як быццам удар тугiх галiн,
Адпушчаных чужой рукою...
Наноу не зашумець лясам,
Туга на лядах гаспадарыць.
Я дрэвы усе павысек сам -
Галiны больш не удараць.
Ня дрэнны верш, хоць я больш люблю грамадзянскую лiрыку
...It's hard to tell that the world we live in is either a reality or a dream...